Van Ratrace naar Hamsterwiel
Ik ben er weer ingetrapt. De stem in mij die mij er graag van overtuigt dat ik niet goed genoeg ben, had me weer te pakken. Ze had me ervan overtuigd dat ik “het” weer kwijt was. Mijn vonk, mijn sprankeling, mijn diepe wetenschap dat ik waarde te geven heb.
Ze verzint problemen die er niet zijn. En overspoelt me met allerlei interessante masterclasses, webinars en wat ze maar kan vinden wat mijn probleem zou kunnen oplossen. En ik doe ze allemaal, hopend dat ik na één ervan weet wat ik nu moet doen.
Natuurlijk vond ik mijn antwoord niet buiten mezelf. Het was geen oplossing, ik zocht er niet naar en het was niet iets wat ik deed.
Wat het wel was? Een hernieuwde verbinding. Een bijeenkomst waar ik me opnieuw verbond met mezelf, met de mensen om me heen en met het Universum. Met liefde. Met mijn kern. En binnenin mij realiseerde ik me: ik heb zo veel te geven. En ik wil dat met liefde doen.
De ratrace en het hamsterwiel
Steeds meer mensen worden wakker uit de ratrace — moe van presteren, moeten, aanpassen. Van bewijzen, beconcurreren en vooral groter, beter en meer.
Maar wat we vaak niet doorhebben, is dat we dan ongemerkt in een nieuw wiel stappen: het spirituele hamsterwiel.
We stoppen met onszelf kapot te werken voor (uiterlijk) succes, maar blijven jagen: dit keer op doorbraken, bewustzijn en persoonlijke ontwikkeling. We vervangen targets door triggers, meetings door meditaties, deadlines door doorbraken.
En hoewel de vorm verandert, blijft de beweging hetzelfde: rennen voor ons leven.
“We vervangen targets door triggers, meetings door meditaties, deadlines door doorbraken.”
We proberen van alles: van ceremonie tot behandeling naar maximalisatie. Programma’s, boeken, retraites, readings. Allemaal in de hoop dat dit het dan wél is.
We worden zelf het project dat af moet. Alles wat ongemakkelijk voelt, moet opgelost worden. Maar zolang we blijven rennen van hot naar her, van behandeling naar methode, van boek naar cursus, blijven we óók op een dieper niveau precies dát bevestigen: ik ben nog niet goed zoals ik ben.
We zoeken buiten onszelf naar iets wat alleen vanbinnen gevonden kan worden.
En voor je het weet, geeft je spiritual practice net zo veel stress als je oude baan, vraag je je af wat de opvang voor je innerlijke kinderen kost en hoe je toch in hemelsnaam een kwantumsprong moet gaan maken met je zwakke knieën.
En daarmee blijven we, hoe spiritueel het ook klinkt, net zo oppervlakkig bezig als in de ratrace.
Ander vocabulaire. Zelfde mechaniek.
De ratrace en het spirituele hamsterwiel zijn twee zijden van dezelfde medaille: allebei doordrenkt van het idee dat je niet goed bent zoals je bent.
De ene kant roept: sneller, succesvoller, productiever.
De andere fluistert: heler, bewuster, beter afgestemd.
Maar de onderliggende boodschap is vaak nog steeds:
“Je bent pas goed als je het oplost.”
Het is niet de methode. Het is het vertrekpunt.
De technieken zijn niet het probleem. Veel trainingen, methodes en trajecten zijn prachtig ontworpen. Doordacht, liefdevol opgebouwd, vol wijsheid.
Maar waar we vaak aan voorbijgaan, is waarvandaan we erin stappen. Niet vanuit nieuwsgierigheid of afstemming, maar vanuit gebrek. Vanuit het idee dat we stuk zijn. Dat we nog één ding moeten doen, oplossen, verwerken, fixen, en dan, misschien dan, voelen we ons eindelijk goed.
Het probleem is niet de inhoud van de methode — het is de intentie waarmee we erin stappen.
Niet: ik wil me verdiepen.
Maar: ik wil mezelf fixen omdat ik me niet goed genoeg voel.
En zo blijven we — onder het mom van groei — eigenlijk in dezelfde oppervlakkige beweging van afwijzing en onrust. Je rent, maar je zakt niet.
Ik zat er middenin. En eerlijk? Een deel van mij vond het zelfs fijn. Het gaf me het gevoel dat ik in beweging was. Dat ik aan mezelf werkte. Maar diep vanbinnen bleef het onrustig.
Ik had alles gedaan. Al mijn innerlijke kinderen waren gedoucht, voorgelezen, geknuffeld en naar bed gebracht.
Mijn triggers benoemd. Mijn schaduwen aangekeken. Mijn dagboek volgeschreven. Mijn ademhalingstechniek geoefend.
“Al mijn innerlijke kinderen waren gedoucht, voorgelezen, geknuffeld en naar bed gebracht.”
En toch voelde het niet klaar. Niet rustig. Niet écht. Want ergens bleef ik het idee voeden dat ik af moest. Dat ik pas goed genoeg zou zijn als ik het állemaal doorvoeld, verwerkt en losgelaten had.
Wat ik écht nodig had, was niet nóg een tool. Maar iemand die naast me kwam zitten. Die niets fixte. Die me liet voelen dat ik al genoeg was. Dat ik niet stuk was.
En inmiddels weet ik: de weg eruit is niet harder werken of beter je best doen. Het is zakken, verstillen, voelen. Dat is waar ik anderen nu in begeleid.
Je bent al heel. En de antwoorden zitten in jou.
De waarheid is: je bent al lang heel. Je bent het alleen vergeten. Je hebt er lagen omheen gebouwd van rollen, aanpassing, overlevingsmechanismen. Tot het niet meer gaat. Want diep vanbinnen, voorbij je denken, weet je precies wat wel en niet klopt in je leven.
Ik weet nog dat ik tegen mijn healer zei: “ik weet niet meer wat ik moet doen om gelukkig te worden”. En onbewust pakte ik daar precies de kern: het ging nooit om iets doen. Het ging om er weer mogen zijn.
“Het ging nooit om iets doen. Het ging om er weer mogen zijn.”
Toen ik stopte met oplossen en naar binnen ging, gewoon om het daar te verkennen, kwam er rust. Ik leerde mijn innerlijke landschap kennen en ontdekte schatten in mezelf die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ik ontdekte dat ik zacht ben, en gevoelig. Dat ik wel degelijk heel goed kan luisteren.
En hoe meer ik naar mezelf luisterde, hoe gelukkiger ik werd. Ik begon te doen wat echt goed was voor mij. Ook als ik het niet kon uitleggen, ook als anderen het er totaal niet mee eens waren. Ook als het me in de eerste instantie meer kwaad leek te doen dan goed. Uiteindelijk bleek het altijd juist voor mij.
Het succes ligt niet in de sessie, de methode of het moment. De antwoorden — de échte verankering — liggen niet buiten jezelf. Je kunt ze alleen ontmoeten op het moment dat je stilvalt. Wanneer je stopt met zoeken, en begint met luisteren naar dat wat al in jou aanwezig is.
En juist in die stilte is het soms nodig dat iemand met je mee zakt. Iemand die naast je zit; zonder je te duwen, zonder je te fixen. Ik kan je alleen maar aanraden om 1 op 1 met iemand te gaan werken die er 100% voor jou is. Die je 100% maatwerk geeft. Ik ben diegene oneindig dankbaar en deze persoon heeft voor altijd een plek in mijn hart.
Vanuit je eigen, liefdevolle kern
En weet je? Als je diep in jezelf gezakt bent, als je daar de antwoorden hebt gevonden, je heelheid weer voelt, en belichaamt wat een bijzonder en getalenteerd wezen je bent…
Ga dan vooral al die workshops volgen.
De modules. De retraites. De verdiepingen.
Niet om jezelf te fixen, maar om jezelf te vieren. Niet omdat je iets tekort komt, maar omdat je overvloed voelt.
Doe het voor je groei. Voor de verruiming van je bewustzijn. Omdat je nieuwsgierig bent. Omdat je iets wilt ontwikkelen in jezelf.
En ik kan je uit ervaring zeggen: dán ga je er écht van genieten. Dan wordt het niet langer een zoektocht naar wie je moet worden, maar een viering van wie je al bent.
En misschien mag ik je begeleiden…
Als mijn woorden resoneren en je voelt dat het klopt, dan ben je welkom.
Niet om iets te repareren. Maar omdat je misschien voelt dat het zachter mag. Dieper. Echter. En omdat je daar iemand bij wilt die je steunt en naast je staat.
Misschien ben ik de juiste begeleider voor dit deel van jouw reis; als het goed voelt voor jou.
Ik kijk graag wat ik voor je kan betekenen — en het zou me een eer zijn om je te begeleiden.
In zachtheid. In bedding. In waarheid.
Lees hier hoe ik werk of plan een kennismakingsgesprek.
Wil je een begin maken met verbinden met jezelf?
Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief en ontvang de mini-module hartcoherentie.
Over Florentyna:
Florentyna Kerkmeer is gespecialiseerd in innerlijk werk, energetische processen en intuïtieve begeleiding. Ze begeleidt mensen bij het verkennen van hun binnenwereld, en deelt wat zij zelf tegenkomt op het pad van heling, afstemming en transformatie. Ze schrijft vanuit haar eigen pad en werk over wat beweegt, verzacht, wakker maakt of juist laat rusten — altijd in verbinding met het lichaam, het onderbewuste en de trage wijsheid van binnenuit.