Het innerlijke landschap in gesprek met anderen

Als je geraakt wordt in een gesprek

Ik voel een enorme brok in mijn keel en mijn ogen schieten vol. Ik weet, dat als ik op dat moment iets moet gaan zeggen, mijn stem er ofwel helemaal niet uitkomt, of ik barst in tranen uit.

Het is eind augustus, een Hollandse zomerdag, en ik zit in een woonkamer in Noordwijk. Tegenover mij zit een vriendin / collega coach en ik verzorg een sessie voor haar.

Ik ben die sessie gestart zoals we altijd doen, maar ineens voelde ik dat ik een andere afslag moest nemen. En nu is zij in een soort interne opstelling en voert een gesprek met haar overleden vader. En aan mij nog steeds de taak om dat te begeleiden.

Ik voel mijn hart zich zachtjes openen, alsof het groter wordt dan mijn lichaam. Mijn borstkas vult zich met warmte, mijn adem stokt even — alsof de tijd zelf stilvalt. De liefde die ik ervaar — door haar heen, voor haar, voor het mysterie van wat zich aandient — is zo intens dat ik even vergeet dat ik "begeleider" ben.

Ik knipper met mijn ogen om mijn tranen te onderdrukken. Ik slik… slik nog een keer… haal even heel diep adem. En weet mijn volgende vraag te stellen met slechts een kleine trilling van mijn stem in het eerste woord.

We vervolgen de sessie, die werkelijk prachtig is, en sluiten hem af. We praten na en ik vraag haar of ze had gemerkt hoe veel moeite ik had om mijn emoties de baas te blijven. Dat mijn stem op momenten trilde. Het is haar volledig ontgaan. Ze wist alleen dat ze zich veilig genoeg voelde om dit met mij te doen. Veilig genoeg om te zakken in dat kwetsbare contact. Veilig genoeg om zich te openen.

En misschien was dat juist waarom.

Wat gebeurt er in jouw ruimte?

In gesprekken met anderen — of je nu coach bent, vriend, partner of collega — gebeurt er van alles in jouw eigen binnenwereld. Soms voel je warmte, ontroering, liefde. Soms ongemak, frustratie, of verdriet. We zijn geneigd om dit weg te drukken, zeker als we in de rol van ‘helper’ zitten. Want het gaat toch om de ander?

Maar wat als die binnenwereld juist de sleutel is tot echte aanwezigheid?

In plaats van alleen te focussen op wat de ander zegt of doet, kun je leren waarnemen wat er bij jóu gebeurt. Wat voel je in je lichaam? Wat gebeurt er met je ademhaling, je spierspanning, je stem? Welke sensaties of impulsen dienen zich aan? Niet om ze te analyseren of op te lossen — maar om ze te herkennen. Erbij te blijven.

Je hoeft niets te doen met wat je voelt. Maar het mag er wel zijn.

Je innerlijke ruimte is geen blanco canvas, maar een landschap vol echo’s — van alles wat je hebt meegemaakt, gevoeld, liefgehad of verloren. Alles wat je ooit hebt meegemaakt laat sporen na — in je lichaam, je zenuwstelsel, je adem. Soms zijn die sporen zacht en fluisterend, soms scherp en luid. Wanneer je in een gesprek merkt dat je geraakt wordt, spreekt niet alleen het moment. Er spreekt een herinnering. Een ervaring. Iets dat je ooit gevormd heeft.

Dat je reageert, is dus niet vreemd of onprofessioneel. Het is volkomen menselijk. Sterker nog — het is jouw menselijkheid die de bedding biedt voor écht contact.

De innerlijke ruimte als fundament

Je zou kunnen zeggen: waar de meeste gesprekstrainingen je leren wat je moet zeggen, gaat dit over hoe je aanwezig bent. En dat begint bij je eigen ruimte.

Want alleen als jij jezelf er laat zijn, kunnen anderen dat ook. Alleen als jij je emoties niet onderdrukt, hoeft de ander zich ook niet in te houden. Alleen als jij je innerlijke reacties niet onderdrukt, blijft je aandacht beschikbaar voor het contact.

Sterker nog: het onderdrukken kost je energie. Je hebt dan minder beschikbaar voor het gesprek zelf. En het mooiste is — je hóeft die emoties niet weg te stoppen. Je kunt ze waarnemen, erkennen, en vervolgens kiezen: wil ik er nu iets mee, of mag het er even zijn terwijl ik bij de ander blijf?

Wanneer je leert waarnemen wat er in jou gebeurt, krijgt alles meer ruimte. Niet omdat het weg moet — maar omdat jij kunt kiezen: Blijf ik bij wat zich in mij roert, of kan ik dat even parkeren om écht bij de ander te zijn?

Die keuze maakt het verschil tussen reactief zijn en responsief. Tussen geleefd worden door je onderbewuste en het belichamen van jouw aanwezigheid.

Het lichaam liegt niet

Wat maakt nu dat je zo geraakt kunt worden in een gesprek?

Lichaam en geest zijn onlosmakelijk verbonden. Emoties drukken zich uit in fysieke sensaties. Een brok in je keel. Tranen in je ogen. Een drukkend gevoel op je borst. Een warme stroom in je buik. Deze signalen vertellen je wat je raakt — of wie. En vaak vertellen ze je meer dan je hoofd weet. Want je lichaam is niet zomaar een verzameling cellen; het is een archief van alles wat je hebt meegemaakt.

Soms drukt iemand in een gesprek onbedoeld op een ‘oude knop’ in jou. Een opmerking die je uit balans brengt. Een blik die iets ouds oproept. Dat is geen zwakte; dat is informatie. Het is jouw systeem dat zegt: “Hier zit iets.” En hoe bewuster je dit leert waarnemen, hoe meer keuzevrijheid je hebt. Want 90 tot 95% van ons gedrag is onbewust. Door aandacht te geven aan wat er in jouw ruimte gebeurt, breng je dat onderbewuste een stukje in het licht.

En dan kun je kiezen. Voor openheid. Voor aanwezigheid. Voor liefde.

Een oefening: terugkijken met zachtheid

De volgende keer dat je geraakt wordt in een gesprek — of als je achteraf merkt dat iets je bijbleef — nodig ik je uit om even stil te staan.

Niet om het gesprek te analyseren, maar om jezelf te ontmoeten in dat moment. Je kunt dit doen terwijl je in bed ligt, op de fiets zit, of met een kop thee op de bank. Vraag jezelf, zachtjes:
Wat vertelt dit mij over wat er in mij leeft?

Wat vraagt er op dit moment om mijn aanwezigheid?

Voor wie verder wil verkennen

Wil je dieper duiken in het thema van het lichaam als archief, en hoe dit doorwerkt in de gesprekken die je voert?
Ik geef hierover de workshop Bewust in gesprek.

Wanneer deze workshop open is voor losse inschrijving, deel ik de data via mijn nieuwsbrief.

Wil je deze workshop liever aanbieden binnen je organisatie, team of gewoon voor een groep geïnteresseerden? Neem dan gerust contact met me op — ik denk graag met je mee over de mogelijkheden.