Je kunt niet opbranden als je niet brandt…
Hoe mijn onbewuste angst voor burn-out mij letterlijk verlamde
“Dan werkt ze zichzelf weer kapot.” De woorden komen uit mijn eigen mond en dreunen rechtstreeks mijn ziel in. Mijn ogen vullen zich meteen met tranen. De kwetsbaarheid die ik deze hele zaterdagochtend al voelde, vindt eindelijk een weg naar buiten. Tranen lopen zachtjes over mijn wangen.
Ik heb een trainingsdag Voice Dialogue van mijn vrijwilligerswerk, waarin ik aan het werk ben met één van mijn prominente innerlijke delen en de tegenhanger daarvan. Nadat eerst “de innerlijke streber” aan het woord is geweest, is het woord nu aan mijn “luilak”.
De kant die maakt dat ik stilval. Of pas in beweging kom na grote moeite. Die op dit moment alleen het minimale werk toestaat wat nodig is om mijn inkomen te verdienen.
Dit is waarom. Als ik echt mijn best ga doen, als ik mijn innerlijke streber de ruimte geef, dan werk ik mezelf weer kapot, aldus deze stem. Ik had geen idee. Geen idee dat ik hier bang voor was, dat twee burn-outs zo’n angst en overlevingsmechanisme hadden geactiveerd.
Meteen voel ik hoe krachtig het is als het onderbewustzijn zich kan uiten. Want ik voel ruimte. Ontspanning. Compassie voor mezelf. Ik was niet lui, alleen bang.
Als mijn tranen weer zijn opgedroogd en we de oefening hebben afgemaakt, voel ik een diepe rust in me neerdalen. En ik weet: ik laat dit nu los. Dit mag helen.
Want het werk dat ik nu doe, neemt niet van mij, het geeft. En ik kan mijn innerlijke streber doseren. Misschien laten samenwerken met plezier en zorgeloosheid.
In de dagen hierna pak ik dingen op die ik al tijden voor me uit schuif. Het kost me geen extra moeite zoals eerst. Schijnbaar moeiteloos doe ik dingen waar ik soms maanden tegenop heb gezien. En ik kan mijn licht laten schijnen zonder op te branden.
Dit is dus de kracht van het onderbewustzijn. Een antwoord waar ik met mijn hoofd nooit bij was gekomen, maar waarvan ik onmiddellijk wist dat het waar is. Opgeslagen ver voorbij de ratio en nu toegankelijk door in de energie van mijn luilak te stappen.
Loop jij ergens tegenaan en krijg je het in je hoofd niet opgelost?
Of voel je dat je jouw licht te weinig laat schijnen, terwijl er zoveel in je zit?
Soms ligt het antwoord niet in nog meer denken, maar in het contact met wat daaronder leeft.
Ben je benieuwd wat jouw innerlijke landschap je te vertellen heeft - en wil je dat samen onderzoeken?
Je bent van harte welkom voor een sessie.